Her gün sekiz saatimi okulda geçirmemin sebebinin insanları özel okullara yönlendirmek olduğunu ve bunun arkasındaki şahsın pişkin pişkin kırk beş saat olmalı hatta dediğini öğreniyorum mesela. Bu insana karşı, şimdiye kadar hep işçiler kazandı biraz da biz kazanalım diyen iş adamına karşı hissettiğim türde şeyler hissediyorum. Nasıl bu kadar aç gözlü olabilirler! Aptal yerine konmaktan bıktım artık, ayrıca bu kişisel bir mesele de değil, yaptıkları resmen mide bulandırıcı. Tüm bu insanlar sadece yok edilmeyi hak ediyorlar. Tüm bu, sırf şanslı doğdukları için kendilerini bir tür über-mensch sanan üst sınıf!

Çizgi filmlerdeki aç gözlü zengin şirket sahibi kötü adamlar gerçekse süper kahramanlar niye gerçek değil?
Adil değil.

çok fenayım, her yere him şarkılarının sözlerini yazasım var, O DERECE.
çok uzun zaman olmuştu ama.

insanlar kız bloglarından o kadar şikayet ediyolar ki kayıda uyarı koymak zorunda hissettim kendimi. her ne kadar sağlıklı düşünce biçimi "banane" demeyi gerektirse de, acılarını biraz hissediyor olabilirim. sonuçta bu o kadar vıcık vıcık bi' blog değil. cidden iğrenç bloglara birinci elden maruz kalmamdan dolayı duyarlı davranmak zorunda hissettim kendimi. evet. BU YAZIYI OKUMAK SİZE BİR ŞEY KAZANDIRMAYACAK. Diğer blogum bu açıdan daha işe yarar olabilir. her neyse.


yaz tatili beni iğrenç bir şekilde uyuşuk yapıyor. işte bütün bir yıl boyunca yapmayı aklımdan geçirip yapamadığım her şeyle aşağ yukarı iki günde yarım yamalak uğraşıp sıkıldım. o kadar uyuşmuş haldeyim ki bir öykü yazacak kadar fikir bulmama imkan yok. HİÇBİR FİKRİM YOK. sanırım etrafımda insanlara ihtiyacım var. en azından kızılay'a gidip bir kaç film ve kitap almalıyım. yoksa burada ne kadar müthiş bir odam olduğunu düşünerek öleceğim. bu arada. cidden müthiş bir odam var.

yarın leon günü, gerginliğim geçti sanırım. ama anneminki geçmedi. sırf arkadaşlarım geliyor diye her yeri temizledi ve 456789 çeşit yemek yapıyor ve bizim için bira almayı bile kabul etti, belki de eve daha çok arkadaş getirmeliyim. Aslında, üç yıldır ilk kez birilerini getirdiğim düşünülürse haklı galiba. ek olarak afs öğrencileri insanlarda memnun etme isteği falan uyandırıyor olabilir. yani benim için onlar iki yakın arkadaşım ama annem için bir italyan ve bir alman sanırım. İNSANLAR TUHAF.

Son zamanlarda şikayet edecek hiçbir şey bulamıyorum ve bu beni biraz endişelendiriyor. Bilirsin, insanlar, ilişkiler, aptallıkları, aptallığım falan. Duyarsızlaşma evresine mi girdim yoksa, ne can sıkıcı. Aslında hala sorunlarım var, bazen ölümüne ters olurum ve birilerine çatarım. Bugün de birine çattım. Ama o kadar nefret dolu bir tepkiyi hak etmediğimi bildiğim için suçluluk hissetmiyorum ve özür dilemeyeceğim, bunun için de karşıdaki ilk o başlatmadığı için özür dilemeyecek, güzel şeyler bunlar . Ya evet ironi yaptım. YA BANANE. Bazen hepiniz sinirimi bozuyorsunuz ve benim de size ne derece sinir bozucu geldiğimi pek umursamıyorum. Bilirsin, bazen babam hepimizin kafasını siker ve ben ne olduğunu çözemediğim başka bir acayipliğimden dolayı gece uyumadan önce sevdiğim birinin öldüğünü kafamda canlandırırım. Genelde kötü günler, belki herkese oluyodur da kimse bahsetmiyodur. KESİN ÖYLE EVET. Herneyse. Bazen çok korkunç oluyor bazen de olmuyor ve bazen de deli gibi ağlıyorum. Şimdi. Bunu okuyan biri ya ergenliğimin zirvesinde, ya emo, ya mazoşist ya da ölüm korkum olduğuna kanaat getirir, a ve b şıklarına kanaat getirmezseniz sevinirim tabi. Bu pek hoşlandığım bir durum değil, azıcık "günlük" olmayan bir aktivitede bulunmadığında "manyağım ben, psikopatım, ay çok tuhafım" diyerek ortalığa caka satmaya çalışan tiplerden biri gibi gözükmekte pek hoşuma gitmezdi herhalde, ama burası da bir tür günlük, o yüzden neyi yazmam gerekiyorsa yazacağım. İşte herneyse, aslında epey utanç verici olan bu durum dün biraz... FAZLAYDI. Ha bir de ağlamayı seviyorum. Yalnızken tabi. NEYSE. Ve uykumu alamamıştım. Sınavlarımın kötü geçeceğini düşündüğümden endişeliydim de. Ve tabi ki en önemlisi, dün, bütün gün, o kadar iyi bir ruh halinde ve kendime güven doluydum ki, bugünün bok gibi olacağı evrensel bir gerçekti. Tüm bunlar birleşince insanın morali azıcık SİKİK olabiliyor. Durup dururken terslenmem gereksiz miydi, evet. Belki terslendiğim kişi de benim kadar berbat bi' gece geçirmiştir ama, o sırada bunu düşünmüyor ki insan. N'aparsın. Böyle oldu işte.
Yine de o tepkiyi hak etmedim, BOK YE.

Şablonun şekli şemalinden midir bilmiyorum ama buraya yazarken üç yaş küçülmüş gibi hisler içinde oluyorum. Saçmalarsam ondandır. HEY sen kötü bir arkadaşsın. Postasız bıraktın beni, bir kontrol edip bir çıkıyorum. Sen de öyle ayrıca. HAYRET BİR ŞEY.

Neyse ne, geçen dönem aldığım takdirin verdiği huzur bir tarafa girmiş şemsiyeymişçesine açılacak yıl sonu, DEMEDİ DEME YANİ. Ama bundan yıl sonunda şikayet ederim. Bir kaç gündür bira aşeriyorum resmen, şarabı denedikten sonraki günlerde aynı böyle olmuştu. BAĞIMLILARI ANLIYORUM . Gerçekten. Not: İlk deneyişte sevmeyip sonra sevmek diye bir şey var. Evet. Ben ki içtiğim her yudumu tek tek tükürmüştüm. YA.

Bir moldy peaches şarkısı söyleyecek kadar sesim olsaydı, daha da bir şey istemezdim müzik yeteneği adına, bana yeterdi o, ama ne var ki kendi sesime kendim zor katlanırım ben. İŞTE BAZEN ÇOK HÜZÜLENİYORUM BU YÜZDEN. Ama artık nerdeyse hiç rol modelim yok, en azından şarkıcı tarafından, ay yemişim kuulluğunu artık eymi liiiğ özentisi olmadığım için yumuşak bir sesle "aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaağğğğğğğğğğğ"
diye bağıramıyor olmak çoküzmüyor beni. Ben de resimsilerimle mutluyum.Öyle. Hep aynı şeyi çiziyor olsam da. Bir mekandan bir renklendirmeden aciz olsam da. BİR ÖPÜŞME BİLE ÇİZEMİYOR OLSAM DA. Bakarak çizerim olm ne var? HAYRET BİR ŞEY .

Yazıyı bitirmeden önce "gidiyorum, bay, görüşürüz" tarzı bir şey demesem böyle DAAN diye bitmiş olurmuş gibi geliyor bana, okurken çok kötü olurmuş gibi. EVETOKURUMOLDUĞUNUVARSAYIYORUMNEYSENE. Ama bu sefer yapmıcam bak . Hadi git-HAYIIIIIIR-nokta.


şimdibenbunu yayınlıcam. okucam. 4567890 tane imla hatası olcak. düzelticemikidebir.AY.