Günlük.

Diğer blogun eski şablonu da böyleydi aynı. İnternetten bakındığım diğer şablonlar bir türlü içime sinemedi, birazcık da nostalji olsun dedim. Her ne kadar öbürüne alıştığımdan çok daha rahat olsam da, "gugıla şunu yazıp böyle bulmuşlar blogumu ahaha" modundaki sevgili bloggerlar sağolsun (benimkiler arasında tek ilginç olanı "karı nasıl sikilir göster" idi o ayrı mevzu. ) analystic'e bulaştım. Şimdi tek tük de olsa birileri ciddi ciddi gelip bütün saçmalamalarımı okuyormuş lan, ÇOK KORKUNÇ. Tekrar tekrar girenleri keşfedince mutlu olmuyo muyum oluyorum (aletterfromelise diye aratan DARYA. merhaba. ) ama kendimi bi' kasılmalar, bi' komiklik çabaları, hoş kelime oyunları yapmaya çalışırken falan buldum bi' kaç kez, öyle olunca da bir bok yazamadım. Sonuçta ne kültürel anlamda çok doluyum da böyle eleştirel falan bir şeyler yazıyorum, ne de esprili yazılar işte, günlük bildiğin yani. O yüzden biraz buradan devam edeceğim, hadi bakalım.

Zaten bu bloglar yüzünden kendi gerçek (alınmazsan memnun olurum.) günlüğüme tek satır yazmadım aylardır, bir de feci üşeniyorum. Oysa epey düzenli tutuyordum geçen yazdan beri. Gerçi onun amacı da, her yazın sonundaki "oha üç ay nasıl geçti hemen" diye hayıflanıp, hakikaten ne yaptığımı düşününce hepi topu üç beş şey hatırlıyor oluşumu engellemek içindi, işte açıp "aaa şunu bunu yapmışım, hiç de boş geçmemiş yaz tatilim, yaşasın!" diyerek, mutluu ve mesuut yeni öğretim yılına başlamaktı. Ve fakat bir boka yaramadı, tatilin son günü yine aynı boşluk duygusu içindeydim.

Herneyse, bugünle ilgili söyleyecek pek bir şey yok, sıradandı.
Yarın görüşürüz.

This entry was posted on 9 Nisan 2010 Cuma . You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can skip to the end and leave a response.